Deze morgen zijn de eerste zieken gevallen. Greet en Lies zijn er het ergst aan toe, maar ook Sabine voelt zich behoorlijk misselijk. Zij laten het ontbijt aan zich voorbijgaan. Zelf geniet ik van een overheerlijke bananenpannenkoek en -lassi. We vatten de tocht aan naar Chidambaram en stapelen de rugzakken in de kofferruimte en reserveren de plaatsen vooraan voor de zieken. Stef heeft zijn stek op een groene plastiek kruk in het gangpad van de bus. Het is er zo krap dat hij er in spant.

Als chauffeur krijg je hier samen met je rijbewijs drie gouden regels mee:

Zorg dat je een goede toeter hebt.
Zorg dat je een goede rem hebt.
Zorg dat je veel geluk hebt! (Ganesh in de wagen mag dus niet ontbreken)

Deze drie gouden regels zeggen al heel veel over hoe hier gereden wordt... In afstanden schatten zijn ze hier echt wel meesters! Er wordt vaak pas op de laatste knip afgestoken en zij die op de eerste rij zitten om dit mee te maken, houden dan ook meermaals hun hart vast. Soms ontsnapt zelfs even een kreet waarop de chauffeur dan heel verontwaardigd kijkt.

Voorbijsteken in bochten, wegversmallingen in bochten aanleggen, het kan hier allemaal! Eén ding is hier wel zeer efficiënt en dat zijn de drie vluchtheuvels die na elkaar liggen. Vervang onze zone 30-borden maar voor zo'n hobbels en je zult geen overdreven snelheden meer hebben...

Dat de weg hier bovendien moet gedeeld worden met voetgangers, fietsers, honden en de heilige koeien is geen probleem. Knipperen met de lichten wanneer je je de grootste en sterkste waant en de andere moet maar schuiven... alleen vrouwtje koe heeft hier het grootste recht en kan het realiseren dat er voor haar op de rem wordt gestaan.

Het is hier het moment van de oogst van het suikerriet en dat zullen we gezien hebben. Horden tractoren rijden rakelings voorbij. Hun karren zijn dubbel hoog en conisch opgevuld met de stokken... een mooi, maar gevaarlijk zicht!

Een agent voorzien van een mondmasker tegen het vele stof, regelt op een bepaald moment het verkeer, alhoewel... hier geldt het recht van de sterkste!

Een kreet van Nancy slaat me meer om het hart dan het gevaarlijke manoeuvre van de chauffeur. Afgeleid door een lijkwagen die passeert remmen we nipt op 10 cm van een grotere bus.

Gewikkeld in mooie felblauwe zijden stoffen wordt de dode door de drukte geloodst... Hier worden de doden onmiddellijk begraven. Het kan ook niet anders met zo'n hitte. Momenten van stilte lijken te ontbreken!

We bezoeken drie tempels vandaag. Bij de eerste (Kanchipuram Devarajas) houdt Lies het al voor bekeken en moet ze de enige cola die haar maag rijk is in een groen plastiek zakje achterlaten... tot hier de details. De heiligdommen kunnen we als niet Hindi niet bezoeken. Ik ben me er nog niet van bewust en wordt vriendelijk uitgenodigd door de lokale bevolking, dus heb mijn toertje in zonnewijzerrichting wel rond Schiva gelopen. Heel wat olielampjes flakkeren de donkere ruimte op.

Buiten heeft een politieagent, die aangeeft in '41 met de Duitsers meegevochten te hebben, er plezier in om mij persoonlijk verschillende beeldjes van de kamasutra te tonen die de zuilen rijk zijn. Bepaalde `standjes' lijken me alleszins onuitvoerbaar, andere nemen we dan weer mee om uit te proberen... (denk er het jouwe van!)

De tweede tempel, Ekambershvara, kunnen we wel binnen bezoeken. Ik schaf me 3 olielampjes aan voor 6 roepie en offer ze bij het eerste beeld. Ik krijg een rode Tica opgedrukt en een slinger bloemen die Cindy handig in mijn staart weet te verwerken.

De tempel herbergt gesculpteerde zuilen en kleurrijke houten beelden (de verschillende voertuigen van de goden). Jammer dat deze laatste onder doeken schuil gaan.

De laatste tempel, de Kallasantempel, is de oudste, maar voor mij de mooiste. Het krioelt er van de halsbandparkieten en ook enkele eekhoorns krijgen we er te zien. De lagere `gebouwen' herbergen zoveel beelden dat je eigenlijk voor een groot deel voorbijgaat aan de pracht ervan als je niet de nodige tijd neemt om dit even grondig te bekijken. Langs de buitenzijde herbergen de verschillende koepeltjes telkens de joni en lingam. Een eind voor de tempel staat Nandi (os), het rijtuig van Shiva.

Bij Sri Padmavathy Thayar Silk factory houden we even halt om de zijde te zien maken. Een sterk ontgoochelende stop want hier zitten twee mannen aan een weefgetouw die een spoel van dichtbij nog nooit eerder gezien hebben. Van schering en inslag hebben zij nog nooit gehoord!! We trekken het hier dan ook niet lang!

Middagmalen doen we dit keer in een lokaal snelrestaurant. De prijzen duiden dat het om de begoede klasse gaat. De helft van de groep verkiest de geacclimatiseerde ruimte, maar puft even later als ze weer in de warmte komen. Het eten smaakte, spicy, maar het bluskommetje op basis van ui en yoghurt was wel effectief, straks ook nog?? Je weet het wel: an apple a day keeps the doctor away and an onion a day keeps....

Van hieruit gaat het zo snel mogelijk richting Chidambaram. Een welkome stop na een aantal uren brengt ons bij een gezellig lokaal winkeltje. Op een beperkte ruimte weet de dame heel wat producten te stapelen. Ik neem een cola en laat me uit over de mooie winkel. De dame is fier en we praten over haar 7-jarige dochter en mijn twee kapoenen. De glazen armbandjes die ik voor Siska uitzoek hoef ik niet te betalen, maar krijg ik prompt cadeau.

Buiten spreken mannen mij aan die maar al te graag op de foto willen. Ik willig hun wens in. De stoerste van de 3 steekt fier een zelfgerolde sigaret op, maar weet niet dat hij daar bij mij niet mee scoort...

Aangekomen in het hotel wordt het even de nagels onderhouden want deze groeien hier merkelijk sneller en zijn bij mij steeds een aantrekkingspool voor vuil. Daarna neem ik een douche en een lichte maaltijd met chapatti (brood). Nadien gaan we naar de Nataraja-tempel om er de ceremonie van de `Dancing Lord Shiva' bij te wonen. Onze schoenen geven we in bewaring. Dit grote tempelcomplex met in elke windrichting een majestueuze poort vol kleurrijke beelden zou niet misstaan in een pretpark als de Efteling laat Ramses weten. Het valt op dat al meer mensen mijn kousengewoonte in de tempels overnemen. Eén ding is nu wel zeker op elke plek heeft al zeker eens een heilige koe haar behoefte gedaan...

Intussen heb ik een slinger jasmijnbloemen in de haren en om 22:00 begint het heuse spektakel. Onder luid klokkengeklep en schelphoorngeschal worden de goden aanbeden. De vele olielampjes schitteren en mensen bewegen de handen in bidvorm boven de hoofden. Een aantal vrouwen klapt met de handen tegen de wangen. Vooraan prevelt een man in lendendoek enkele gebeden en de klokken, tingsha's en de schelp weerklinken opnieuw luid. Prompt worden nu de deuren van de kern van het heiligdom afgesloten. Trommels, tingscha's, de schelp en klappende handen roepen de god buiten te komen. De cadans gaat in crescendo wanneer het beeld dat intussen in doeken is gewikkeld naar buiten gedragen wordt en in zijn draagbaar gestopt wordt. Met wierook wordt het beeld toegewaaid en grote vlammen omcirkelen het geheel. Onder muzikale begeleiding wordt de God weggedragen. Mensen volgen het schrijn, anderen wassen de handen in het vuur en zegenen zichzelf... een spectaculair schouwspel dat moeilijk op papier vast te leggen is. Intens, krachtig, geurrijk en lichtgevend zijn maar enkele passende woorden...

Moe, maar tevreden zoeken we ons bedje op. Gelukkig kunnen we genieten van de fan (nnen, niet Fam, maar fan).